Pages

Friday, October 31, 2014

Fin de semana dedicado a la onomástica, antroponimia y toponimia

25.10.2014 | 06:30
Presentación del Congreso.
Presentación del Congreso. 
El alcalde de Manacor, Antoni Pastor, acudió ayer al acto de presentación del segundo congreso de la Societat d'Onomàstica y la XXVII jornada de antroponimia y toponimia de la UIB, en la sede de la Institució Pública Alcover. Los actos, que continuarán hoy a partir de las 12,30 horas con un itinerario por el núcleo urbano de Manacor, se distribuyeron durante todo el día de ayer con un programa repleto de comunicaciones, comenzando a las 10,15 horas con la conferencia inaugural a cargo de Maria Magdalena GelabertAntoni Maria Alcover i la importància de l'onomàstica.

En la presentación el profesor titular de Geografía Física de la UIB y coordinador de una serie de comunicaciones, Miquel Grimalt y el rector de la propia Universitat de les Illes Balears, Llorenç Huguet, destacaron la importancia de la divulgación y puesta en común de los estudios relacionados con las nomenclaturas.

Onomástica e identidad, un reto universal y multiescalar

II Congreso de la Sociedad de Onomástica

XXVII Jornada de Antroponimia y Toponimia de la UIB


    




            Día: viernes, 24, y sábado, 25 de octubre de 2014
Hora: día 24, a las 10 h (conferencia inaugural)
Lugar: sede de la Institució Pública Antoni M. Alcover, Casal de Can Socorrat, C/ Pare Andreu Fernàndez, 12, Manacor
Inauguración
A la inauguración asistirán el doctor Miquel Grimalt, director delDepartamento de Ciencias de la Tierra de la UIB; el señor Ventura Castellvell, miembro de la Sociedad de Onomástica; la señora Francisca Rufiandis, regidora de Cultura del Ayuntamiento de Manacor; y el doctor Llorenç Huguet, Rector de la UIB.
La Universidad de las Illes Balears, a través del Gabinete de Onomástica del Servicio Lingüístico, con la colaboración y la participación del Departamento de Filología Catalana y Lingüística General y del Departamento de Ciencias de la Tierra, organiza la XXVII Jornada de Antroponimia y Toponimia, que este año se celebra con el II Congreso de la Sociedad de Onomástica en la Institució Pública Antoni M. Alcover, en Manacor.
La UIB, consciente de la importancia de la formación específica, dirige estas jornadas a los estudiantes y profesionales de los campos de la filología, la geografía, la historia, a los educadores y a las personas interesadas en la investigación y el trabajo en toponimia y su normalización lingüística. Los estudios que se presentan ayudan a completar las funciones que el Gabinete de Onomástica asume: investigar, difundir y asesorar sobre cuestiones onomásticas (toponimia y antroponimia); al mismo tiempo, contribuyen a difundir y promocionar la normalización lingüística en el campo de la antroponimia (nombres de pila y apellidos) y de la toponimia (toponimia urbana y rural y cartografía), y los estudios y trabajos que se hacen en estos campos.
Estos encuentros, que se organizan cada año en un pueblo de Mallorca, se han convertido en un evento significativo en este ámbito, dado que los estudiosos pueden hacer visibles sus trabajos de investigación y estudio.
Posteriormente a estas jornadas, se publican los trabajos que se han presentado. Se han editado catorce volúmenes, que forman la Sèrie Jornades, a la que se puede acceder a través del web del Gabinete de Onomástica del Servicio Lingüístico, y que, gracias a la colaboración con el Servicio de Biblioteca y Documentación de la UIB, también se puede consultar íntegra en la Biblioteca Digital de las Illes Balears.
Encontrará más información sobre la actividad en el web: <onomastica.uib.cat>.

Documentos relacionados

Morelos, un estado “galego” en México

http://ilg.usc.es/agon/archives/1279/morelos-un-estado-%E2%80%9Cgalego%E2%80%9D-en-mexico/

Morelos é nome dun estado de México e de varias localidades dese país centroamericano. Todos eses lugares recibiron o nome de José María Morelos, heroe da independencia do país. Sobre a filiación deste persoeiro e a orixe galega do seu apelido escribiu Ignacio González-Polo en 1997 na obra La estirpe y el linaje de José María Morelos: «Y aunque no aparezca Morelos en los nobiliarios galaicos que he consultado, Fernando Muñoz Altea cree que este apellido es una castellanización de Mourelos «muy frecuente en Galicia»» (páx. 33).
En efecto,  Morelos é unha deturpación castelanizantes deMourelos, apelido de orixe toponímica que ten a súa orixe en calquera das oito entidades de poboación que hai na actualidade en Galicia, chamadas así ou que conteñen a palabra.
A forma Morelos é resultado dunha castelanización parcial, que reduce o ditongo decrecente caracterísitico do galego (-o- por -ou- como en *Montoto, *Orense por MontoutoOurense) pero mantén a forma galega do sufixo diminutivo correspondente ó latín -ĚLLU (como en*Sotelo por Soutelo).
Como sobrenome toponímico está documentado en galego polo menos desde o séc. XIII: Pedro Martín de Mourellos(ano 1267, Oseira), Vaasco Fernández de Mourelos (ano1324, Ferreira de Pantón), Fernán de Mourelos alfaiate (ano 1396, Tombo H-Catedral de Santiago), Afonso de Mourelos, veciño de Santa Mariña de San Román (ano 1554, Arquivo Histórico da USC).
A finais do séc. XV e principios do XVI empezamos a ver deturpado o apelido en textos en castelán de dentro e de fóra de Galicia: Pedro Morelos (1496) ou Pedro de Morelos, veciño da Coruña (ano 1516, arquivo da Real Chancelería de Valladolid); Juan de Morelos (a.1498) e Antonio de Morelos, veciño da Coruña (1504, Arquivo Xeral de Simancas);Juan Rodríguez de Morelos (ano 1569) e Pedro de Morelos (ano 1572, Arquivo da Catedral de Santiago).
A primeira documentación que localizamos en que o inicial apelido galego, xa castelanizado, pasase o Atlántico é do séc. XVII: na unidade da Audiencia de Guadalajara do Arquivo Xeral de Indias atópase o expediente de confirmación dos oficios de escribán e notario de Indias de Antonio Morelos, natural de Guadalajara, na Nova Galicia, que declara ser español, cristián vello e limpo de toda mala raza (ano 1696, portal PARES do Ministerio deCultura español).
Etimoloxía
O topónimo Mourelos contén o plural do resultado galego do latín MAURĚLLUS, diminutivo de MAURUS (> gal.mouro). Pola súa morfoloxía, o topónimo coincide con outros orixinados nun sobrenome aplicado ós habitantes do lugar, como MudelosFrancelos, etc. Se ben a orixe e evolución do topónimo non ofrece dúbidas, o significado orixinario é controvertido.
En galego mouro ten un uso adxectivo co valor de ‘escuro, negro’. Como substantivo, ademais do significado latino de ‘mauritano, africano’ e o que o fai sinónimo de ‘musulmán’, común coas outras linguas hispánicas (portuguésmouro; castelán e catalán moro), emprégase en galego para designar os seres lendarios asociados a castros, mámoas e outros restos arqueolóxicos prehistóricos. Pode interpretarse esta acepción de mouro como un uso secundario do mesmo maurus latino, mais tamén se ten proposto unha etimoloxía que o faría cognato céltico do participio latino de morire, e estes mouros das lendas serían ‘os mortos, os antigos, os ancestros’.
Ademais, tanto o latín Maurus coma o seu diminutivo Maurellus tiveron uso como nomes persoais que foron moi usados en Galicia durante a alta Idade Media: Maurellus abba, ano 847; Maurellus presbiter, ano 895; Maurellus testis, ano 937; Maurel Garsea testis ano 974; Maurello Vimaraz, ano 1026… A difusión do uso de mouro como ‘infiel, musulmán’ puido quizais engadir esa connotación ó nome persoal, especialmente cando se aplicaba a servos de orixe musulmá (p. ex. nun uestrum seruum nomine Maurelo do ano 931). Deste nome persoal, a partir da forma de xenitivo MAURELLI, procede o topónimo Mourelle, que dá nome a sete localidades en Galicia e que tamén orixinou apelido. Temos constancia, ademais, do emprego de Mourelo como alcuña ou sobrenome (Pedro Yanes, dicto Mourello nun documento sen data do mosteiro de Vilar de Donas; Johán Martíns Mourelo, ano 1386, Fontes Documentais da USC).
Na documentación medieval galega desde os últimos tempos do primeiro milenio son frecuentes as referencias a servos origine maurorum (como no documento do ano 916 que recolle o dote de don Gutier a dona Ilduara, os pais de San Rosendo), o que levou a interpretar que os topónimos Mourelos podían facer referencia a poboadores musulmáns procedentes do sur peninsular islamizado ou do norte de África. Pero esa explicación bate coa cronoloxía das atestacións máis antigas destas formas, que son anteriores ó Islam, pois non só se documenta un topónimo Maura Morta no ano 572 (no Liber fidei de Braga) senón que a Divisio Theodomiri ou Parroquial Suevo (ano 569) rexistra uns topónimos Maurellos superiores et inferiores no territorio de Astorga. Isto levou ó Padre Sarmiento, no seuDiscurso crítico sobre el origen de los Maragatos (1768), a suxerir dúas explicacións para ese topónimo Mourelos: ou ben corresponde a xentes procedentes do norte de África en datas moi anteriores ás dos mouros ‘musulmáns’ ou ben fai simplemente referencia á cor escura dos habitantes.
Imaxe: Wikimedia.org

«Ономастика және тарихи дәстүрлі атаулар» тақырыбымен өткен дөңгелек үстелден не түйдік?

«Ономастика және тарихи дәстүрлі атаулар» тақырыбымен өткен дөңгелек үстелден не түйдік?
Еліміздің жер-су, елді мекен атауларына көңіл бөлу, оларды тарихи тұрғыдан реттеу жұмыстары Тәуелсіздік алғаннан кейін қолға алынды. Кеңес Одағы кезінде, сол замандағы тоталитарлық жүйенің әсерінен көп өзгеріске түсіп, қазақтың байырғы атауларынан бір белгі, не бір із қалмағандай еді. Бұл халқымызды ұлттық санасынан ажыратудың, бөліп-бөлшектеудің Кеңес кезеңінде жүргізілген саясаты болатын. Ата-бабасының жері, елді мекендері Андреевка, Дмитриевка, Иванова, Ленин, ­Ямышево, Славогородская болып аталған соң тарихпен байланыстырып тұрған тамырдың үзілгені емес пе? Бүгінде ұмытылып, халық жадынан өшірілген тарихи атауларды қайтару, қалпына келтіруге мемлекеттік деңгейде үлкен көңіл бөлінуде. Мұның дәлелі Алматы облысы, Талдықорған қаласындағы «Тіл сарайының» мәжіліс залында өткен «Ономастика және дәстүрлі тарихи атаулар» республикалық дөңгелек үстелі.  Дөңгелек үстел жұмысына Қазақстан Республикасы Президенті Әкімшілігінің жауапты қызметшісі Әділбек Алпысбаев, Қазақстан Республикасының Мәдениет вице-министрі Жанай Омаров, Алматы облысы әкімінің орынбасары Серік Мұқанов, Алматы облысы әкімінің кеңесшісі Ахмет Кендірбекұлы, А.Байтұрсынұлы атындағы Тіл білімі институтының ғалымы Нұргелді Уәли, Абай атындағы Қазақ ұлттық педагогикалық университеті Абайтану ғылыми зерттеу орталығының бас ғылыми қызметкері Мекемтас Мырзахметұлы, сондай-ақ облыстық Тілдерді дамыту басқармаларының басшылары, Алматы облысы аудан әкімдерінің орынбасарлары, тіл мамандары қатысты. Дөңгелек үстелді тілші-ғалым, Ш.Шаяхметов атындағы Тілдерді дамыту республикалық үйлестіру-әдістемелік орталығының директоры Бижомарт Қапалбек жүргізіп отырды.
Мәселенің күрделілігі, ауқым­ды­лығы, көкейкестілігі туралы айтып жатудың қажеті бола қоймас. Өйткені дөңгелек үстел барысында ономастика мәселелеріне байланысты көптеген пікірлер айтылып, қызу пікірталастар өрбіді. Ал ондай мәселелер, қарап тұрсақ, аз емес екен. Енді барлығын рет-ретімен баяндайық.
Дөңгелек үстел жиынына қатысушы­лардың алғашқы сөзі Алматы облысы әкімінің орынбасары Серік Мұқановқа берілді. Ол Алматы облысының әкімі Аңсар Мұсахановтың дөңгелек үстел жұмысына сәттілік тілеген сәлемін жеткізе отырып, бірқатар мәселелерді ортаға салды.
– Бүгін баршамыздың басымызды қосып, республикалық деңгейде өткізіп отырған ономастика мәселесі тіл саяса­тының басты бағыттарының бірі әрі бірегейі екенін көрсетеді. Себебі мемлекеттің, ұлттың сипаты ең алдымен оның тілі мен ономастикалық атауларынан көрінеді. Жер тарихы – ел тарихы. Халықтың ғасырлар бойы қалыптасқан болмысы, танымы, тағдыры елді мекен, жер-су атауларында жатыр, – деді С.Мұқанов.
Серік Мейірханұлы өз сөзінде ономас­тика саласында әлі де шешімін таппаған мәселелердің бар екенін алға тартты. Ономастика қазіргі уақытта тіл саясатының жетек­ші бағыттарының бірі ретінде ғылы­ми-тәжірибелік, мәдени-тарихи ғана емес, үлкен саяси маңызға ие болып отырғанын атап өтті.
Серік Мұқановтан кейін сөз алған Қазақстан Республикасы Мәдениет вице-министрі Жанай Омаров елді мекендердің тарихи атауларын қалпына келтіру қазіргі ономастика саласының ең өзекті мәселесінің бірі деді. Ол: «Қазіргі таңда ел аумағында отыз алты облыстық бағынысты қала, 170 аудан, 47 аудандық бағынысты қала, сегіз мыңнан астам елді мекен бар болса, осы әкімшілік аумақтық бірліктер атауларының 1579-ы Кеңес дәуірін дәріптейтін атаулар. Ал 1922 елді мекеннің аты орысша аталады. Бұл көрсеткіш тұтас мемлекеттің бет-бейнесін құрайтын елді мекен атауларының жағдайы мәз емес екенін анық айқындайды» дей келе, алда тұрған нақты міндеттерге тоқталды.
– Еліміз егемендігін алғанына 23 жылдың жүзі болды. Енді келмеске кеткен Кеңес заманының атауларынан арылып, төл атауларымызды толықтай қалпына келтіретін уақыттың жеткені анық. Бұл батыл шешімді талап ететін күрделі жұмыс. Елбасының тапсырмасы бойынша қаралып жатқан ономастика саласындағы құқықтық-нормаларды реттеу жұмыстары аяқталды. Енді осы мәселені міндетті түрде қолға алуымыз керек. Бүгінде ономастика саласында еліміздің барлық өңірлерінде жұмыстар жүргізіліп жатыр. Ағымдағы жылы республикалық ономастикалық комиссиясының кезектен тыс отырысы өткізіліп, онда 6 облыстан 42 нысанның атау­ын өзгерту, қайта атау мәселесі қаралды. Бұл нысандар ­бойынша тек қана екі нысанға тарихи мәні бар дәстүрлі атау берілді. Ал қалған 40 нысан кісі есімі берілген атаулар. Осыған сәйкес, әсіресе, білім, мәдениет нысандарына кісі есімін беруді шектеу қою керек деп ойлаймын. Тамыры терең тарихи атауларды көзден таса, көңілден ада жасамай, қайта жаңғырту бабаларымыздың аманаты деп білуіміз қажет, – деді Жанай Омаров.
«Ономастика және тарихи дәстүрлі атаулар» тақырыбымен өткен дөңгелек үстелден не түйдік?Алқалы жиында Қазақстан Республикасы Президенті Әкімшілігінің жауапты қызметшісі Әділбек Алпысбаев ономастика мәселелеріне байланысты рес­публика ауқымында атқарылып жатқан жұмыстармен егжей-тегжейлі таныстырды. Әділбек Ыбырайымұлының айтуынша, 1991 жылдан бері республикада 5 облыстың, 13 қа­ланың, 54 ауданның, 7 қалалық ауданның, 119 теміржол станса­сының атаулары ауыс­ты­рылып, 6 облыстың, 12 қа­ла­ның, 14 ауданның, 76 темір­жол стансасының, 40-тан астам елді мекен атауларының орыс тіліндегі транскрипциясы нақтыланған. Сонымен бірге республика бойынша 1221 елді мекеннің атауы өзгертілген. «Дегенмен, тәуелсіздік алғанымызға жиырма үш жылдан асса да, еліміздің ономастика кеңістігі Кеңестік дәуірден, тоталитарлық режімнен қалып қалған атаулардың шырмауынан әлі де болса арыла алмай жатқан тұстары бар» дей келе, бұл тұрғыда Үкімет тарапынан көптеген жұмыстардың жүргізіліп жатқанын айтып, ономастика саласында ұстанған басты бағыттар туралы хабардар етті.
Ә.Алпысбаев бұған дейінгі қолданыста болған заң нормаларының жеткіліксіздігінен жергілікті ономастикалық комиссиялар тарапынан атау беруде жүйесіздік орын алғанын, соның салдарынан ойланбас­тан қойылған сәтсіз атаулардың, есімі белгісіз кісілердің атындағы көше, ауыл, елді мекендердің пайда болғанын айтып, комиссия тарапынан ашықтық қағида ұсталмағанын тілге тиек етті.
Елімізде әлі күнге дейін Кеңестік дәуірден қалып қойған, ескірген атаулардың саны көп екені анықталып отыр. Атап айтқанда, еліміздегі атауы өзгертілуі тиіс 12 424 көше, 103 даңғыл, 283 тұйық көше, 113 теміржол стансалары, әуежайлар мен порттар, 143 әлеуметтік-мәдени нысан, 17 парк, 335 мектеп, 13 көпір, 100 ықшамаудан мен 459 аялдамалар бар екен. Ал 1579 әкімшілік-аумақтық бірліктер атау беру немесе қайта атауды қажет етеді. Осының өзінен-ақ мәселенің қаншалықты күрделі әрі өзекті екенін байқай беруге болады.
Ономастика халықтың жады екені белгілі. Абай атындағы Қазақ ұлттық педагогикалық университеті Абайтану ғылыми зерттеу орталығының бас ғылыми қызметкері ­Мекемтас Мырзахметұлы әңгіме қозғады.
– Қазақ халқының тарихында ұлт жадысын жоюға бағытталған бірнеше кезеңдердің болғанын жақсы білесіздер. Сондай жаугершілік замандарда сан түрлі атаулар пайда болды. Бірақ біз олардың бәрінен өзіміздің ономастикамызды аман алып шықтық. Арабтар келген заманда да жаңа атаулар қойылды. Ал Кеңестік тоталитарлық жүйенің кезінде жер-су, елді мекен, қала, көше атауларын жаппай өзгерту басталды. Қазақтың байтақ жерлеріндегі бұрыннан келе жатқан атау­лар орысша атауларға алмастырылды. Өзгертілді. Мұның барлығы халықтың тарихи жадын өшіруге, ұмыттыруға бағытталды. Ал осы тарихи жадыны біз қалай қалпына келтіреміз дегенде, мұны тек қазақтың ұлттық болмысына тән, өзіміздің байырғы атауларымызды қалпына келтіру арқылы ғана жүзеге асырамыз. Екіншіден, ономастикалық атауларды беруде біз қандай принциптерді ұстануымыз керек? Менің ойымша, дәстүршілдік принципті ұстанған жөн. Біз атауларды берген кезде халықтық дәстүрді естен шығармауымыз керек. Оның бірі кісі аттарымен макротопонимдерді атамау дәстүрі. Кезінде басталып кеткен осы үрдісті тоқтатуымыз керек. Бұл – халқымыздың бұрынғы замандардан келе жатқан дәстүрі. Содан кейін айтатын екінші мәселе, ол Кеңестік заманда жаппай қойылған ономастикалық атаулардан арылуымыз керек. Қызыл империяның көсемдерінің, коммунистік партия қызметкерлерінің, тағы басқалардың есімдерімен аталған атауларға қазақша атаулар қойғанымыз жөн. Жоғарыда айтқанымдай, атаулар беруде ғасырлар бойы қалыптасқан дәстүрімізді ұстана отырып, оның барлығын ғылыми негізде жүргізуіміз керек, – деді Мекемтас Мырзахметұлы.
Батыс Қазақстан мемлекеттік универси­тетінің доценті, филология ғылымдарының кандидаты Ұлдай Ержанова еліміздегі атауларды тек бір тілде – мемлекеттік тілде жазу мәселесін қозғап, сонымен қатар адамдардың тегін жазу тәртібін реттеуге тоқталды. Ұ.Ержанованың айтуынша, бүгінде қай елге барсаңыз да атаулардың барлығы бір тілде, сол елдің мемлекеттік тілінде жазылады. Біздегідей үш тілде жазып қоятын мемлекеттер жоқтың қасы.
– Мәселен, сіз Францияға барсаңыз да, Англияға немесе Түркияға барсаңыз да атаулардың бір тілде жазылғанын көресіз. Біздің әуежайларда «Қош келдіңіз» деген сөздің өзі үш тілде, бағыт беріп тұратын ақпараттық тақтайшалардың өзі үш тілде жазылады. Осыларды неге бір ғана мемлекеттік тілде жазбасқа? – деді.
Ономаст ғалымның тағы бір айтқан ұсынысы дөңгелек үстелге қатысушы біраз азаматтар тарапынан қолдау тапты. Ол облыстық Тілдерді дамыту басқарма­ларының атауларын өзгертуге байланысты айтылды.
– Еліміздегі Тілдерді дамыту басқар­ма­ларын «Тілдерді қолдану басқармасы» деп өзгерткеніміз жөн. Өйткені қазақ тілі – ол дамыған тіл. Оны дамытудың қажеті жоқ. Сол себепті басқарма атауларын «қолдану» сөзі­мен ауыстыратын болсақ, бұл әбден орынды болады ғой деп ойлаймын, – деп түйді.
Ономастика мәселелерін шешудегі негізгі салмақ Қазақстан Республикасы Үкіметі жанындағы Республикалық ономас­тика комиссиясына түсетіні белгілі. Халық тарапынан атау беруге деген ұсыныс-хаттар толассыз келіп жатады екен. Бұл туралы «Айқын» газетінің бас редакторы, ҚР Үкіметі жанындағы Республикалық ономастика комиссиясының мүшесі Нұртөре Жүсіп баяндады. Ол ономастикалық атау­ларды беру мәселесіне жауапсыз қарауға болмайтынын айтты. Егер де бір кісінің атына атау берілетін болса, оның ұлтқа сіңірген еңбегі, соған лайықты атақ-абы­ройы ескерілуі керек. «Атамның атын ауылға, кө­кемнің атын көшеге беру» прин­ципі бұдан былай тоқтатылатынын мәлім етті. Кез келген ұсынылған атау жан-жақты қаралмақ.
– Жақында республикалық ономастика комиссиясының отырысы өтті. Сонда комиссия мүшелері Ақтөбе облыстық Туберкулез диспансеріне кісі есімін беруге үзілді-кесілді қарсылық таныттты. Бұл дұрыс. Өйткені ертең мұндай үрдіс басталса, тоқтата алмай қаламыз. Қайтадан мораторий жариялауымызға тура келеді. Туберкулез диспансеріне кісі атын берудің қандай қажеті бар? Бізде бір адам дүниеден өтсе, соның есіміне міндетті түрде бір көшенің атын, мекеменің атын бергізуге деген ұмтылыс белең алып кетті. Кісі аттарымен мемлекеттік мекемелерді, емханаларды атауға болмайды. Елді мекен атауларына да қатысты соны айтар едім. Біз тарихи атау­ларды сақтауымыз керек, – деді Н.Жүсіп.
Ол Алматы, Шымкент, Астана қалалары аумақтарының кеңейуіне байланысты бірнеше Абай, Әуезов, т.б. көшелердің пайда болғанын, осыған байланысты жедел жәрдем қызметкерлерінің жұмыстарында айтарлықтай қиындықтар пайда болып жатқанын айтты. Сонымен қатар қазаққа ортақ тұлғалардың тек бір облыс аумағында шектеліп қалып жатқанына алаңдаушылық білдірді. «Бізде Махамбет тек Атырауға ғана тән сияқты, Тәттімбет – Қарағандыға ғана тән сияқты қабылданып жүр. Мәселен, неге Құрманғазының, Динаның ескерткіші Өскеменде, ал Тәттімбеттің ескерткіші Оралда тұрмайды. Қазаққа ортақ тұлғалар барлық жерде бірдей ұлықталып, құрметтелуі керек емес пе?» деп салмақты пікір тастады.
Дөңгелек үстел жиынына Павлодар облысының топонимикасы мәселелерін зерттеп жүрген ғалым, Л.Гумилев атындағы Еуразия ұлттық университетінің физика және экономикалық география кафе­дра­­сының меңгерушісі, география ғылым­дарының докторы, профессор Қуат Сапаров қатысты. Ол шараға қатысушыларды қолға алған зерттеу нәтижелерімен таныстыра келе, бірқатар ұсыныстарымен бөлісті. Ол ұсынысы ономаст ғалымдардың қауымдастығын құру туралы болды.
«Ономастика және тарихи дәстүрлі атаулар» тақырыбымен өткен дөңгелек үстелден не түйдік?
– Біз ономаст ғалымдардың қауымдас­тығын құруымыз керек. Сонда ғылыми-зерттеу жұмыстарды бірлесе атқаруға болады. Әйтпесе, бәріміз жеке-жеке кітаптар жазып жүрміз, қауымдастық құрылса, ономастиканың ғылыми мәселелерін тізе қоса отырып істеуге болады. Ономастикамен айналысып жүрген ғалымдардың біреуі тарихшы, біреуі географ, біреуі филолог. Қауымдастық құрсақ, әр үш ай сайын жиналып тұрсақ, жұмысымыз бұдан да өнімді, нәтижелі болмай ма? Мәселен, бізде әлі күнге дейін топонимика атласы жасалған жоқ. Міне, осындай мәселелерді бірлесе отырып шешуге болады, – деді Қ.Сапаров. Ғалым сонымен қатар 2017 жылы өтетін «ЭКСПО – 2017» көрмесіне орай туристік карталарды әзірлеу мәселесін де қозғады.
А.Байтұрсынұлы атындағы Тіл білімі институтының ғалымы, филология ғылымдарының докторы Нұргелді Уәли еліміздегі тарихи атаулардың мәдени коды, яғни кілті ашылмай келе жатқанын айтты. Мәселен, әрбір тарихи атаудың арғы жағында не жатыр, ол қалай пайда болды, ол жер неге солай аталды, себебі қандай, атау мен жердің арасында ортақ қандай байланыс бар? Міне, осындай мәселелерге біздің ономаст ғалымдарымыз, этнографтарымыз тереңдеп баруы керек. Сонда ғана ол атаулардың тарихи, мәдени коды ашылады. Халыққа да түсінікті болады. Тарихи атаулардың тереңінде небір мәдени ұғымдар, танымдар сақтаулы жатыр. Мысалы, «Көкпекті» деген жер атауы бар? Ол жер неге «Көкпекті» деп аталды? Мұның сыры неде? Егер біз оны шөптің атына қойылған атау деп ойласақ, таным да дұрыс болмайды. Бұл – өсімдік. Тамыры жуан. Өзі аса биік болмайды. Қазақтар ол тамырды отынға пайдаланған. Демек, «көкпекті» деген атау тегін емес. Осындай байланыстарды, бір-бірімен сабақтасып жатқан мәселелерді танып-білуіміз керек. «Мұқыр» деген атауды алайық. Біреулер айтады: бұл қалмақтың сөзі деп. Ал «мұқыр» деген атау Қазақстан аумағында өте көп кездеседі. «Мұқыр» атауының мәдени, тарихи коды ашылмағаннан кейін бұл сөздің анықтамасы да біржақты айтылып жүр. Содан кейінгі мәселе, ономастика саласында өңір, өлке, аймақ деген сөздер қолданылады? Осындағы өңір деген не, өлке деген не, аймақ деп нені айтамыз? Міне, осындай сөздердің аражігін ажыратып алуымыз керек, – деді Нұргелді Уәли.
Тілші-ғалымның айтуынша, ол үшін «Мәдени мұра» мемлекеттік бағдарламасы тәрізді ономастика, топонимика мәселе­леріне арналған мемлекеттік бағдарлама әзірленуі керек. Сонда ғана ономастика мәселелерін ғылыми негізде шешуге нақты қадамдар жасай аламыз. Түрлі кілттерді ашсақ, тарихи атауларға байланысты ешқандай дау-дамай, түсінбеушілік орын алмайды. Тек соларды дәлелді түрде ашып, жеткізе білуіміз керек екен.
Астана қаласы Тілдерді дамыту басқармасының бастығы Ербол Тілешов қазаққа ортақ тұлғалардың жүйесін бекітуде хронологияның болмай отырғанын айтты. Сонымен қатар біз тарихи тұлғаларды іріктегенде ХІХ ғасырдан әрі аса алмай отырғанымызға қынжылысын білдірді. Одан кейін «Ономастика туралы» Заңда жазылған кісі есімдерін беруді белгілі бір мөлшермен шектеудің дұрыс еместігін алға тартты. Оның айтуынша, бұл барлық қазаққа ортақ тұлғалардың есімдерін әр өңірлерде қоюға кедергі келтірмек.
Е.Тілешовтың бұл уәжіне Қазақстан Республикасы Мәдениет министрлігі Тіл комитетінің ономастика маманы Елерке Төреханова жауап берді. Ол өз сөзінде кісі есімдерін қоюды шектеу тек белгілі бір аймаққа ғана қатысты мәселе екенін ескертті. «Бір елді мекендерде бірнеше рет қайталанып кеткен ұлы тұлғаларымыздың есімдері жүр. Міне, жаңа заң осындай ағаттықтар жібермеудің алдын алады. Бұл қазаққа белгілі тұлғалардың есімін өзге аймақтарға қоймау керек дегенді білдірмейді» деді А.Төреханова.
Дөңгелек үстел барысында түрлі ұсыныс-пікірлер көп айтылды. Олардың бірқатары осындай дөңгелек үстелдерде айтылған мәселелерден нәтиже шығаруға қатысты болды.
Мұндай пікірді Оңтүстік Қазақстан облыстық Тілдерді дамыту басқармасының бастығы Балқия Көмекбаева қозғады. Басқарма бастығының айтуынша, айтылған ұсыныстар, қозғалған мәселелер көбінесе орындалмай қалып жатады. «Мұның себебі неде?» деп ортақ сауал тастаған Б.Көмекбаева әрі қарай өз ойын былай деп жалғады:
– Бізге бірлескен жұмыс өте қажет. Тіл басқармалары, Тіл комитетімен, әкімдіктермен, аудандармен бірлесе отырып жұмыс атқаруымыз керек. Осындай дөңгелек үстелдерде айтылған мәселелер­дің нәтижесі бар ма, жұмыстар қалай орын­далып жатыр? Қандай шешімдер қабылданды? Әйтпесе, барлығы сөз жүзінде қалып қояды. Нақты міндеттер қойылуы керек. Ол міндеттерді жүзеге асыратын механизмдер жасалу керек. Сонда ғана нәтиже болады. Менің ойымша, Тіл комитеті жылына бір рет өздерінің атқарып жатқан жұмыстары жөнінде есеп беріп тұрса, артық болмас еді. Неге? Өйткені шешімін таппай жатқан мәселелер бар. Олардың себебі неде? Бұған кім жауапты? Атауларды өзгерту неге кешеуілдеп жатыр? Осындай сауалдарға жауап табуымыз керек. Ал бұл жауаптар бірлесе жұмыс істеп, нәтижелерді сараптағанда ғана мүмкін болмақ, – деді Б.Көмекбаева.
А.Байтұрсынұлы атындағы Қостанай мемлекеттік университетінің профессоры Қалқаман Қасенұлы «Құрмет тақтасын» ілу кімнің құзырында? деп сауал тастады. Оның сөзінен белгілі болғандай, Қостанай облысында «Құрмет тақтасын» орнатуды облыстық Тіл басқармасы атқарады екен. Ал өзге облыстардың Тіл басқармалары мұндай шарамен айналыспайды. Бұл сауалға Тіл комитетінің өкілі Елерке Төреханова жауап берді. Е.Төреханованың айтуына қарағанда, «Құрмет тақтасын» орнату жұмысы Мәденит департаменттерінің құзырына беріліпті. Бұл туралы барлық облыстық Тілдерді дамыту басқармаларына ақпараттық хаттар жіберілген екен.
Сонымен қатар Қалқаман Қасенұлы нарық заманының келуіне байланысты сатылып кеткен жерлердің атауларына да өзгертулер еніп жатқанына қынжылысын білдірді. «Жер сатылса да, оның атауы өзгермеуі керек қой?!» деп көпшілікке орынды сауал тастады.
Халыққа түсініксіз, мән-мағынасы толық ашылмаған атаулардың сөздігін жасау туралы ойды Халықаралық бизнес академиясының профессоры, филология ғылымдарының докторы, Республикалық ономастика комиссиясының мүшесі Сәуле Иманбердиева білдірді.
– Бұрынғы атаулар қандай еді, қазіргісі қандай деп бас ауыртып отырмау үшін арнайы көлемді сөздік шығару керек. Сөздікте атаулардың қай ғасырға тиесілі екенін, олар қашан пайда болды деген мәселеге жан-жақты ақпарат жазылуы керек. Менің ойым­ша, сонда ғана жұмыс алға басады, –деді С.Иманбердиева.
Журналистер одағының мүшесі, ономастика зерттеуші ғалым Ермек Балташұлы «Жерге кісі аттарын беруге мүлдем болмайды» дегенді айта отырып, кісі есімдерін оқу орындарына, мектептерге, мәдениет мекемелеріне беруді шектеген дұрыс емес екенін білдірді. «Халыққа, елге ерекше еңбек еткен тұлғалардың атына мекеме атауларын беруді шектемеу керек» деді. Бірақ қандай ұлы адам болса да, оған жердің атын беруге болмайды деп, әлем тәжірибелерінен нақты мысалдар келтірді. Германияда Гетенің немесе Англияда Шекспирдің атында қала жоқ. Бірақ бұдан ол тұлғалардың қадірі төмендеп кеткен жоқ» деді Е.Балташұлы.
Дөңгелек үстелде сөз алған Шығыс Қазақстан облысы Тілдерді дамыту басқарма­сы­ның бастығы Айдын Шаймарданов оно­мастикалық атаулар жазылатын маңдайшаларды біріздендіру мәселесін қозғады. Айтуынша, маңдайшаларды біріздендірмеудің салдарынан екі жұмыс жасалып отыр. Маңдайша жазуларын әркім білгенінше жазып жүр. «Бізде маңдайша жазуларының белгіленген ортақ нұсқасы жоқ. Осы мәселені шешуіміз керек. Өйткені тексеру кезінде мұндай ағаттықтар айқындалып, оларды қайта жөндеп жатуға тура келеді. Мұның барлығы бірізділіктің жоқтығынан» деді А.Шаймарданов.
Елімізде биылдан бастап «Ономастика туралы» Заң өз күшіне енгені белгілі. Қазіргі таңда облыстық Тілдерді дамыту басқармалары заң талаптарымен жан-жақты танысып, алда тұрған міндеттерді заң аясында шешуге қадам жасап жатыр. Бірақ «Ономастика туралы» Заңды түсіндіру, ортақ шаруаларды нақтылау жұмыстары бойынша Атырау облысы Тілдерді дамыту басқармасының бастығы Қилымғали Қайненов өз тәжірибелерімен бөлісті. Басқармада заң талаптарын орындау бойын­ша жұмыстарды үйлестіретін жұмыс тобы құрылған. Жұмыс тобы облыстық, аудандық тіл бөлімдерімен, әкімдіктермен байланыс орнатып, ортақ міндеттерді бірлесе айқындап, қажет болған жағдайда заң талаптарын халыққа жеткізіп, түсіндіру жұмыстарымен де айналысады екен. Осы бағытта семинарлар, лекциялар өткізіп келеді.
– Бұл жұмыстар сәуір айында басталды. Заң талаптарын жүзеге асыратын жергілікті жерлердегі мамандар, заңгерлер, аудан әкімдерінің орынбасарлары ғой, демек осы жұмыстарды орындаумен айналысатын мамандар заң талаптарынан жан-жақты хабардар болуы керек. Біз осы мәселеге ерекше көңіл бөліп жатырмыз, –деді Қ.Қайненов.
Жиында Алматы облысы Тілдерді дамыту басқармасының басшысы Ә.Әрін, Павлодар облысы Тілдерді дамыту басқармасының бастығы Е.Қабжан, Қарағанды облыстық Тілдерді дамыту басқармасының бастығы Ө.Аман­тайұлы. С.Аманжолов атындағы Шығыс Қазақ­стан университетінің профессоры, филология ғылымдарының кандидаты Б.Бияров және өзге де тұлғалар күн тәртібін­дегі мәселеге көзқарастарын білдірді.
Шара соңында «Ономастика және тарихи дәстүрлі атаулар» атты республикалық дөңгелек үстелде талқыланған мәселелер бойынша «Ұйғарым» қабылданды.
Қазақ «Жеріңнің аты – бабаңның хаты» деп тегін айтпаса керек. Ел мен жер атаулары ұлттық ерекшелігімізді танытып тұруы керек. Атырау мен Алтай арасын мекендеген ата-бабамыз әр жердің қиырына, тауы мен тасына, сай-саласына, өзені мен көліне, құзы мен жартасына, ойпаңы мен шоқысына лайықты атаулар бере білген. Біз өзіміздің атау берудегі ұлттық танымымыздан айырылмауымыз керек. Әйтпесе, дөңгелек үстелде айтылғандай, бүгінгі кейбір жастар: «Мына тауға қарашы, Кинг-Конгқа ұқсайды екен?» демес еді…
Дәуіржан Төлебаев
Талдықорған

НАЦИОНАЛЬНАЯ ОНОМАСТИКА В ПРОЦЕССЕ ГЛОБАЛИЗАЦИИ

28 октября в городе Караганде состоялось республиканская научно - практическая конференция «Жаһандану бағытындағы ұлттық ономастика». 

Республиканская конференция организована при поддержке Комитета по развитию языков и общественно-политических работ Министерства культуры и спорта Республики Казахстан. В работе конференции приняли участие депутат Сената Парламента Республики Казахстан, член республиканской ономастической комиссии Ергалиев Жабал Ергалиевич, Секретарь Карагандинского областного маслихата Дулатбеков Нурлан Орынбасарович, известные ученые, заместители акимов городов и районов, руководители отделов культуры и развития языков области, руководители управлений по развитию языков и представители СМИ. 

На конфренции обсуждались актуальные проблемы национальной ономастики в процессе глобализации. Сегодня одним из главных задач, обозначенных в Государственной программе развития и функционирования языков в Республике Казахстан на 2011-2020 годы, является совершенствование нормативной прававой базы области ономастики, разработка правил написания географических объектов на государственном языке и их транслитерация и транскрипция на русском и друих языках.
    

   

Дата:  28.10.2014 10:16:00 

2nd Cognitive Toponymy Seminar "Christianisation and Standardisation, Place-Names and Perception"


Thursday, October 30, 2014

La carte des électeurs parisiens portant un nom à particule


Que faire avec ses Saints ?

http://coulmont.com/blog/2014/05/13/que-faire-avec-ses-saints/


Billet publié le 13/05/2014
Les Saints disparaissent de la scène publique. De moins en moins de bébés reçoivent, à la naissance, un prénom inscrit dans le calendrier liturgique français.
saints-chute
Mais les Saints se maintiennent à un niveau supérieur à 30% des naissances jusqu’au début des années 2000. Le Saint pourrait donc être un indicateur intéressant : il capture de l’âge, de l’origine nationale, et peut-être des orientations culturelles (il me semble clair que la liste des Saints catholiques n’est pas une liste à l’attrait universel).
La proportion d’électeurs (et d’électrices) avec un prénom de Saint (ou de Sainte) dessine donc un espace parisien bien connu. Les Saints s’exhibent dans le septième arrondissement, dans toute leur gloire. Ils sont plus discrets dans le dix-neuvième.
prenomssaints
Les Saints n’ont pas perdu toute leur efficacité : ils font encore de l’effet. Le jour de la Saint-N (quel que soit le prénom de Saint), il va naître en moyenne 1,7 fois plus de bébés portant ce prénom (avant 1970) que lors du reste de l’année. On passe à 1,35 fois plus pour les bébés nés après 1970. Les Saints perdent quand même en efficacité.
saint69
saints70
[Note : l'effet est massif, mais concentré sur une journée. Prenons le prénom "Zyxtof" : il va naître, chaque jour de l'année, en moyenne 0,27% des Zyxtof de l'année. Le jour de la Saint-Zyxtof, il naîtra 0,37% des Zyxtof de l'année. Ce qui fait que les Zyxtof ont quand meme 99,6% de chance de naître ailleurs que le jour de la Saint-Zyxtof.]
Signe de sécularisation ? de dissociation du catholicisme et de la nomination ? La conférence des évêques semble être consciente d’un retournement de civilisation : si l’on ne montre plus ses Saints, il faut amener les Saints en face des demandeurs. Sur le site “nominis.cef.fr“, il est ainsi possible d’entrer un prénom (Kaicy ? Stanley ? Jennifer ?) et de trouver le Saint associé. L’Eglise rattrape ainsi l’exubérance parentale, en proposant [principalement aux grands-parents, me dit-on] l’association à une lignée croyante a posteriori. N’ayez pas peur : vous avez tous des Saints !
Sur ce, puisque nous sommes le 13 mai, bonne fête à toutes les Fatima !

Ein Schreck zu Allerheiligen

http://www.namenforschung.net/specials/halloween/

Das christliche Fest Allerheiligen am 1. November wurde im 8. Jahrhundert in Rom eingeführt und diente als Gedenktag für die Vielzahl von Heiligen, die keinen eigenen Gedenktag hatten. Die amerikanische Bezeichnung Halloween ist von All Hallows Eve (Allerheiligen-Vorabend) abgeleitet. Ein Zusammenhang mit dem alten keltischen Neujahrs- und Erntedankfest Samhain ist rein spekulativ, da dieses nicht ausreichend schriftlich bezeugt ist. Der kirchliche Feiertag fällt wohl nur zufällig mit dem heidnischen Fest zusammen, allgemein war jedoch wohl die Vorstellung, dass die Tore zum Jenseits in dieser Zeit offen stehen. Sicher ist, dass sich viele Halloweenbräuche v.a. in Irland entwickelten und mit Einwanderern in die USA gelangten. Dort nahm das Fest immer mehr gruseligen Charakter an. Auch andernorts waren bereits bestimmte Bräuche in der Zeit des Totengedenkens etabliert. An Allerseelen (2. November) wird der armen Seelen im Fegefeuer gedacht und auf den Gräbern Lichter angezündet. Eine spezielle Form dieser Armenseelenlichter kommt in Mainz zu Einsatz: der Newweling (seit dem 14. Jahrhundert als Nebeling urkundlich bezeugt). Dieser Lichterbrauch, sowie weitere schon existierende einheimische Bräuche waren die Grundlage dafür, dass viele der amerikanischen Halloweenbräuche in Europa bereitwillig übernommen wurden, zusätzlich unterstützt vom Einfluss der Medien und der Werbeindustrie. Gerne aufgenommen wurde das Verkleiden als Gruselgestalt, das Kürbiskopfschnitzen und das Von-Haus-Zu-Haus-Ziehen der Kinder – die neuen Halloweenbräuche dienen oft als spaßiger und willkommener Ersatz einheimischer Bräuche.
Der Familienname Allerheiligen (65 Telefonanschlüsse/ca. 182 NamenträgerInnen) erinnert an den Termin, ebenso wie der französische Name Toussaint (365 Telefonanschlüsse/ca. 1022 NamenträgerInnen) und die eingedeutschte Form Tussing(87 Telefonanschlüsse/ca. 244 NamenträgerInnen). Andere Familiennamen wiederum klingen doch etwas gruselig - ob die Gänsehaut gerechtigtfertigt ist, erfahren Sie beim Weiterlesen.

Geist

Verbreitung des Familiennamens Geist
Mit rund 5800 NamenträgerInnen dürfte man in Deutschland hin und wieder mal einem Geist begegnen, doch glücklicherweise handelt es sich dann nicht um ein gruseliges, übernatürliches Wesen: Es ist weitgehend auszuschließen, dass sich der Familienname aus einem Übernamen zu mittelhochdeutsch geist 'überirdisches, jenseitiges Wesen' herausgebildet hat. In Mittel- und Süddeutschland ist der Name auf eine Verkürzung aus einem Haus-, Kapellen- oder Spitalnamen "Zum Heiligen Geist" zurückzuführen. Bezeichnet wurde hier eine Person, die z.B. neben oder in einem Gebäude mit diesem Namen gelebt hat oder in dienstlichem Verhältnis zu einem Heiliggeistspital stand. In anderen Fällen liegt eine Umdeutung von Geis vor (wobei das t an die Endung getreten ist): Geisgeht entweder auf den althochdeutschen Rufnamen Giso (Kurzform von z.B. Gisbert,Giesebrecht) zurück, oder auf mittelhochdeutsch geiʒ 'Ziege' als Berufsname für einen Ziegenhirten. In Norddeutschland liegt dem Namen Geist wohl in den meisten Fällen mittelniederdeutsch gēstgeist 'Geest, hohes sandiges Land, hohes trockenes Land im Gegensatz zu den Marschniederungen' zugrunde. Eine Geest stellt eine höher gelegene Ebene dar, die als Wohnstätte den angesiedelten Menschen Schutz vor Sturmfluten bietet. In Einzelfällen mag der Familienname auch auf gleichnamige Siedlungen (z.B.Geist im Kreis Wadersloh, Nordrhein-Westfalen) zurückgehen.

Schreck

Verbreitung des Familiennamens Schreck
Auch in früheren Zeiten verbreiteten manche Leute gerne Angst und Schrecken in ihrer Nachbarschaft. Dies hat sich in manchen Familiennamen konserviert, wie das Beispiel des Familiennamens Schreckzeigt: Auf diesen Namen sind 2157 Festnetzanschlüsse (Stand 2005) registriert, das entspricht ca. 6040 NamenträgerInnen in Deutschland. In vielen Fällen handelt es sich hier um einen Übernamen, d.h. der erste Namenträger wurde nach einem charakteristischen Verhalten, Charakterzug, körperlichen oder biographischen Merkmal benannt. Zugrunde liegt das mittelhochdeutsche Substantiv schrëcke 'Schreck, Schrecken' für jemanden, der anderen regelmäßig einen Schrecken einjagte oder das Verbschrecken 'erschrecken' für einen schreckhaften Zeitgenossen. Seltener haben wir es bei Schreck mit einem Berufsnamen zum mittelhochdeutschen Verb schrëcken '(auf-)springen, hüpfen, tanzen' zu tun. Hier handelt es sich um eine Bezeichnung für einen Gaukler bzw. Tänzer.

Kürbis

Verbreitung des Familiennamens Kürbis
Der Familienname Kürbis (280 Telefonanschlüsse/ca. 784 NamenträgerInnen) ist entweder ein indirekter Berufsname zu mittelhochdeutsch kürbiz 'Kürbis' für einen Gärtner, der Kürbisse anbaute oder ein Übername für jemanden mit einem auffällig großen Kopf. Mit Kürbis ist im Mittelalter allerdings der in Europa heimische Flaschenkürbis gemeint, alle anderen heute bekannten Kürbisse stammen ursprünglich vom amerikanischen Kontinent, kamen aber, wie Kartoffeln und Tomaten, in der Zeit nach der Entdeckung Amerikas nach Europa und wurden hier seit dem 16. Jahrhundert kultiviert. Wie die Gewächse selbst, kommt auch die Tradition zu Halloween Kürbisköpfe zu schnitzen aus Amerika, allerdings als Re-Import. Der Brauch gelangte wohl mit den irischen Einwanderern aus Europa in die USA. Ursprünglich wurden dazu v.a. Rüben genutzt, im deutschen Sprachraum als Rübengeister bekannt. Später ging man zu Kürbislaternen, auch Jack o'Lantern genannt, über.

Buchgeister


Verbreitung des Familiennamens Buchgeister
Den Familiennamen Buchgeister tragen ca. 176 Personen (63 Festnetzanschlüsse) in Deutschland. Mit ein bisschen Fantasie könnten wir es hier mit entfernten Verwandten von Walter Moers' Buchlingen zu tun haben und so gehörtBuchgeister unbedingt in unser Halloween-Special. Allerdings führen uns die heutige Schreibung und Aussprache des Namens ein wenig in die Irre. Der Name geht auf mittelniederdeutsch böke,bōk 'Buche' und heisterhēster 'junger Baum (insbes. bei Buchen)'zurück und spezifizierte den ersten Namenträger als wohnhaft bei einer Gruppe junger Buchen. Durch ungenaue Verschriftung oder volksetymologische Umdeutung wurde aus -heister das etwas schaurigere Zweitglied -geister. Eventuell ist dieser Vorgang auch im Zuge der Verhochdeutschung des ursprünglich niederdeutschen Familiennamens erfolgt. Ein Indiz für diese Namendeutung ist übrigens der Familienname Buchheister, der das Zweitglied noch in unveränderter Form bewahrt hat und mit ca. 1100 NamenträgerInnen in Deutschland auch deutlich häufiger ist, als unser Spuk-Spezialfall Buchgeister. Der früheste uns bekannte Beleg für die SchreibweiseBuchgeister stammt von 1554. Zwar haben wir hier also keinen Beweis für die Existenz von Buchgeistern erbringen können, doch zeigt sich: Auch bei Familiennamen ist nicht immer alles so, wie es zunächst scheint...

Podiumsdiskussion "Namenforschung und Medien"

https://www.facebook.com/DeutscheGesellschaftFurNamenforschung 

In diesem Jahr begeht die Namenberatungsstelle an der Leipziger Universität ihren 20. Geburtstag. Aus diesem Anlass lädt die GfN ihre Mitglieder sowie Interessenten am 24. Oktober 2014 nach Leipzig zu einer Podiumsdiskussion zum Thema "Namenforschung und Medien" herzlich ein.





























Nach einer Podiumsdiskussion zum Thema "Namenforschung und Medien" fand am letzten Freitag an der Uni Leipzig die Mitgliederversammlung der Deutschen Gesellschaft für Namenforschung statt - mit Neuwahl des neuen (zum Teil auch wiedergewählten!!) Vorstandes, den wir demnächst genauer vorstellen werden. Wir wünschen der GfN gute weitere 3 Jahre.