projekt Polskiego Towarzystwa Onomastycznego
Miło nam zawiadomić, że Polskie Towarzystwo Onomastyczne przystępuje do organizacji przedsięwzięcia pn. Polska Onomastyka 2.0, którego celem jest szeroka środowiskowa dyskusja nad polską onimią i polską onomastyką w XXI w.
Koniec XX w. i pierwsze dekady obecnego stulecia przyniosły ze sobą wiele nowych tendencji w polskim nazewnictwie oraz liczne nowe nurty w onomastyce. Dzięki nowoczesnym metodom – w tym narzędziom cyfrowym – nowe ustalenia poczyniono też w odniesieniu do tradycyjnych kategorii nazewniczych. Wszystkie te świeże zjawiska onimiczne i podążające za nimi kierunki badawcze są – z oczywistych względów – nieobecne w przekrojowych i syntetycznych opracowaniach, od których powstania dzieli nas już bez mała ćwierć wieku.
Zapraszamy Członków PTO i wszystkich zainteresowanych Badaczy zajmujących się problematyką nazw własnych (nie tylko językoznawców) do wspólnej dyskusji nad najnowszymi zjawiskami zachodzącymi w polskim onomastykonie oraz nad ustaleniami polskiej onomastyki (i dyscyplin współpracujących).
Chcemy, by finalnym efektem tej wieloetapowej środowiskowej dyskusji stało się wieloautorskie syntetyczne kompendium, które w przejrzysty, przekrojowy i zwięzły sposób ukaże przemiany polskiego krajobrazu nazewniczego ostatniego ćwierćwiecza.
Bez wątpienia na przestrzeni minionych 25 lat bardzo wiele wydarzyło się w obszarze chrematonimii i chrematonomastyki. Zwiększony dynamizm procesów kulturowych i socjolingwistycznych obserwujemy w sferze imiennictwa, co stworzyło pole dla nowych ujęć socjoonomastycznych. Rozwój nazewnictwa przestrzeni miejskiej ukazał związki topo- i chrematonimii. Znaczny postęp dokonał się też przez ostatnie dwie dekady w dziedzinie badań nad nazwami ulic. Polska onomastyka ujawniła też swój potencjał integracyjny we współpracy z innymi dziedzinami językoznawstwa, m.in. z analizą dyskursu czy leksykografią. Wszystko to dzieje się w warunkach powszechnej dostępności nowych narzędzi, jakich dostarcza językoznawstwo komputerowe oraz komputerowa analiza i wizualizacja danych (np. GIS w onomastyce).
Powyższa lista nie wyczerpuje bogactwa zmian, jakie zaszły w polskich nazwach własnych pod koniec ubiegłego i w obecnym stuleciu, ani nie wyczerpuje najważniejszych osiągnięć i innowacji polskiej onomastyki w omawianym okresie. Dlatego zapraszamy do wspólnej dyskusji, której efektem ma być kompendium „Polska onomastyka 2.0”. Kompendium, które powstanie w drodze wieloetapowej debaty wszystkich zainteresowanych członków środowiska i które ma też mieć podstawowe walory przewodnika bibliograficznego.
Koniec XX w. i pierwsze dekady obecnego stulecia przyniosły ze sobą wiele nowych tendencji w polskim nazewnictwie oraz liczne nowe nurty w onomastyce. Dzięki nowoczesnym metodom – w tym narzędziom cyfrowym – nowe ustalenia poczyniono też w odniesieniu do tradycyjnych kategorii nazewniczych. Wszystkie te świeże zjawiska onimiczne i podążające za nimi kierunki badawcze są – z oczywistych względów – nieobecne w przekrojowych i syntetycznych opracowaniach, od których powstania dzieli nas już bez mała ćwierć wieku.
Zapraszamy Członków PTO i wszystkich zainteresowanych Badaczy zajmujących się problematyką nazw własnych (nie tylko językoznawców) do wspólnej dyskusji nad najnowszymi zjawiskami zachodzącymi w polskim onomastykonie oraz nad ustaleniami polskiej onomastyki (i dyscyplin współpracujących).
Chcemy, by finalnym efektem tej wieloetapowej środowiskowej dyskusji stało się wieloautorskie syntetyczne kompendium, które w przejrzysty, przekrojowy i zwięzły sposób ukaże przemiany polskiego krajobrazu nazewniczego ostatniego ćwierćwiecza.
Bez wątpienia na przestrzeni minionych 25 lat bardzo wiele wydarzyło się w obszarze chrematonimii i chrematonomastyki. Zwiększony dynamizm procesów kulturowych i socjolingwistycznych obserwujemy w sferze imiennictwa, co stworzyło pole dla nowych ujęć socjoonomastycznych. Rozwój nazewnictwa przestrzeni miejskiej ukazał związki topo- i chrematonimii. Znaczny postęp dokonał się też przez ostatnie dwie dekady w dziedzinie badań nad nazwami ulic. Polska onomastyka ujawniła też swój potencjał integracyjny we współpracy z innymi dziedzinami językoznawstwa, m.in. z analizą dyskursu czy leksykografią. Wszystko to dzieje się w warunkach powszechnej dostępności nowych narzędzi, jakich dostarcza językoznawstwo komputerowe oraz komputerowa analiza i wizualizacja danych (np. GIS w onomastyce).
Powyższa lista nie wyczerpuje bogactwa zmian, jakie zaszły w polskich nazwach własnych pod koniec ubiegłego i w obecnym stuleciu, ani nie wyczerpuje najważniejszych osiągnięć i innowacji polskiej onomastyki w omawianym okresie. Dlatego zapraszamy do wspólnej dyskusji, której efektem ma być kompendium „Polska onomastyka 2.0”. Kompendium, które powstanie w drodze wieloetapowej debaty wszystkich zainteresowanych członków środowiska i które ma też mieć podstawowe walory przewodnika bibliograficznego.
Spotkanie inicjujące projektu „Polska Onomastyka 2.0” odbędzie się 4 kwietnia 2020 o godz. 12:30 w siedzibie Polskiego Towarzystwa Onomastycznego w Krakowie (al. A. Mickiewicza 31, gmach Instytutu Języka Polskiego PAN) bezpośrednio po Walnym Zebraniu PTO.
Spotkanie ma charakter otwarty, jednak ze względów organizacyjnych prosimy o wcześniejszą rejestrację za pomocą formularza zgłoszeniowego dostępnego pod adresem: https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSf1mlvanIRvKqjmLkNP76xuQ7k2L7TLbntG-D99wi-BItl0yg/viewform?usp=sf_link
Ze względów technicznych gmach IJP PAN otwarty będzie dla przybyłych od godz. 12:20.
Ze względów technicznych gmach IJP PAN otwarty będzie dla przybyłych od godz. 12:20.
Wszelkie pytania prosimy kierować na adres: poltowonom@gmail.com
Serdecznie zapraszamy!
Świetnie napisany artykuł.
ReplyDelete